GESCHIEDENIS VAN DE DAG
Volgens Oleg Loginov
10 juli
DE MOORD OP DE PRINS VAN ORANJE
Willem I van Oranje, bijgenaamd de Stille — Prins van Oranje, Graaf van Nassau, de eerste stadhouder van Holland en Zeeland, leider van de Nederlandse burgerlijke revolutie.
Willem I van Oranje hoorde per ongeluk over de plannen voor het toekomstige lot van de Nederlanden en de Nederlanders van de Franse koning Henri II tijdens een bezoek aan Frankrijk als ere-gijzelaar bij het sluiten van de vrede. Hertog Fernando Alba zou geheime onderhandelingen voeren namens Filips II, maar de koning van Frankrijk, om onbekende redenen, nam Willem I van Oranje als een geautoriseerde deelnemer aan de samenzwering en onthulde alle plannen aan hem. Hij luisterde aandachtig naar de koning en hield zijn intenties geheim en besloot een gevecht te beginnen tegen de samenzweerders. Bibliografen gaven hem hiervoor de bijnaam «De Stille».
Arthur David McCormick. «De Prins van Oranje kende geen groter moment dan dit»
Na toestemming van Hendrik II om het paleis te verlaten heeft Willem I van Oranje haast om naar huis terug te keren. Zijn eerste stap was het opstellen van een oproep namens de Staten-Generaal » over de verwijdering van Spaanse soldaten uit het grondgebied van Nederland.»Vanaf dat moment worden de prins en de koning onverzoenlijke tegenstanders. Zo leidde Willem I van Oranje in de vroege jaren 1560 de oppositie en na de invasie van Nederland door het Spaanse leger (1567) verliet het land op zoek naar militaire steun. Hij bleef in de titel van een Duitse prins en had het recht om zijn eigen leger en marine te behouden, die hij besloot te gebruiken. Met zijn persoonlijke financiële middelen en donaties van hugenoten worden troepen uitgerust voor de campagne in Nederland.
Nadat Willem van Oranje de Spanjaarden een aantal nederlagen had toegebracht, verbood Filips II van Spanje Willem I van Oranje en riep hij alle gelovigen op om de prins te doden. Het decreet beloofde een beloning van 25 duizend, amnestie voor eerdere misdaden en de toekenning van de titel van een edelman. Minstens vier moordenaars reageerden op de roep van de koning: Joregi, Saliado (over de basis), Pietro Dordogno, Hans Gaanson. Ze gebruikten wapens, vergiften en zelfs explosies om hun doel te bereiken. Maar ze bereikten geen succes.
Na de aanslagen op zijn leven en de val van Antwerpen verhuisden Willem I van Oranje en zijn gezin naar een klooster in Delft. Hier werd het behandeld en de Recepties van bezoekers geleid. Ondertussen overtuigden de jezuïetenmonniken de Katholieke fanaticus Balthazar Gerard om de prins te doden. Voor hem werd een legende verzonnen, volgens welke hij het slachtoffer was van de Spaanse repressie en een aanhanger van de orangistische politiek. Hij had documenten vervalst op naam van Franz Guyon, volgens welke Hij werd aanvaard voor militaire dienst aan Willem I van Oranje. Nadat hij de gunst van de Prins had verkregen, verscheen Gerard op 10 juli 1584 in het huis van Willem I van Oranje met een verzoek om een audiëntie. Vanwege zijn drukke agenda stond zijn afspraak voor de middag gepland.
De moordenaar verborg zich in een donkere hoek bij de trap en toen de Prins van Oranje, omringd door twee mensen, hem benaderde, vuurde hij van dichtbij een pistool. De aanvaller rende weg. Hij hoopte bij de gracht te komen, waarachter al een gezadeld paard op hem stond te wachten, maar hij kon het niet en werd gevangen genomen door de bewakers na naar verluidt struikelen over een zak afval. Onderzoekers zijn het erover eens dat dit de eerste huurmoord in de geschiedenis was met een pistool.
Volgens de legende kocht Gerard zelfs onregelmatig gevormde kogels om de prins te doden om er zeker van te zijn dat de wond fataal zou zijn. En zo bleek het. De verwonding werd onverenigbaar met het leven van Willem van Oranje.
Arthur David McCormick. «Toen de prins viel, schreeuwde hij: » mijn God, heb medelijden met mijn ziel»
Volgens de legende waren de laatste woorden van de Prins van Oranje: «O God, heb medelijden met mijn ziel… heb medelijden met dit ongelukkige Volk» (Mon Dieu, ayez pitié de mon âme; mon Dieu, ayez pitié de ce pauvre peuple). Hij werd begraven in Delft, in de Nieuwe Kerk
EXECUTIE VAN GERARD
Als Balthazar Gerard hoopte dat Willem van Oranje, door koning Filips uitgeroepen tot «de plaag van het christendom en de vijand van de mensheid», rijk zou worden en een edelman zou worden, vergiste hij zich enorm.
De moord op Wilhelm, populair en geliefd bij de Nederlanders, door een «papist» die zichzelf in zijn vertrouwen insinueerde, leidde tot een extreem wrede straf voor de moordenaar. Zijn executie door vieringen moest worden voorafgegaan door verfijnde en zorgvuldig beschilderde martelingen die niet alleen bedoeld waren om de veroordeelde de meest ernstige pijn toe te brengen, maar ook om hem te vernederen. Om te beginnen werd hij zwaar geslagen met een zweep op het rek, waarna hij werd vastgebonden aan een tafel, zijn wonden werden besproeid met honing en een geit werd naast hem geplaatst — in de hoop dat het «onreine» dier honing zou likken van wonden met zijn ruwe tong. Daarna werd Balthazar geschoeid in strakke laarzen, die vervolgens in brand werden verhit, waardoor ze kromp en zijn botten braken. Toen werd hij gekleed in met alcohol doordrenkte kleren en in brand gestoken. Tussen de martelingen door werd hij geketend in een bal gehouden om hem te beroven van slaap en rust. Dit pesten en martelen duurde drie dagen, waarna hij uiteindelijk werd geëxecuteerd op 14 juli 1584. Eerst werd Gerard ‘ s rechterhand verbrand, toen werd zijn hart eruit gescheurd, zijn lichaam werd in 24 delen gesneden, en uiteindelijk werd zijn hoofd afgehakt.
Gerard zelf, zowel tijdens het proces als tijdens de marteling, toonde zeldzame moed en wilskracht — hij toonde geen angst, vroeg niet om een omzetting van de straf.
Gerard stierf in doodsangst, maar de eer ging naar zijn familie. Filips II verhief hen tot adel en verleende hen drie landgoederen in Franche-Comte. De naam van Balthazar Gerard wordt nog steeds gedragen door een straat in zijn woonplaats Villafance (departement Doubs), waar hij zijn jeugd doorbracht.
* Teksten van Wikipedia en andere internetbronnen werden gebruikt.
* Vertaald met behulp van een elektronisch woordenboek. De originele tekst in het Russisch en nog veel meer over het criminele onderwerp kan worden geselecteerd op de hoofdpagina van de site — http://crimerecords.info/
